خلاصه بگم : رعایت حقوق بشر در ایران تنها خواسته -رویا یا هدفیه که با عشق و امید آنرا دنبال می کنم و جنبش سبز ایران میتونه وسیله ای باشه که من و هر ایرانی دیگری رو که نگران وضعیت حقوق بشر در ایرانه به هدفش برسونه.
برای موفقیت هر جنبش یا حرکت اون جنبش باید همواره زنده باشه و نشان زنده بودن اون شمار مردمیه هر روز به آن می پیونده.
دغدغه های روزمره گاهی فرصت این را به آدمها نمی ده که به دنبال جواب های خودشون برن و بصورت بنیادی در جریان خصوصیات و مشکلات و روند جنبش قرار بگیرن. در نتیجه رفته رفته کنجکاوی خودشونو نسبت به آنچه که در حال رخ دادنه از دست خواهند داد.
من به عنوان یک ایرانی( که احتمالا وقت آزاد بیشتری دارد!) در اینجا تمام سوالهائی که دراین مسیر برایم یه عنوان یک فرد غیر سیاسی ایجاد شده را مطرح می کنم. من معتقدم که آدم گاهی از سوالات هم به اندازه جواب ها یاد می گیره .جوابها و نتیجه گیریهای من را به دید انتقادی نگاه کنین و جوابهای خودتونو داشته باشین. اگر با چشم باز قدم برداریم آینده بهتری در انتظار ماست.
در ضمن اگر چه منهم مثل اکثریت مردممان طرفدار سبزها هستم ولی اراده و عقلم تنها دست خودمه. میتوانیم سبزی باشیم با ریشه درخاک یا سبز با ریشه در هوا. سوالهای من مطمئنا سوالهای شما هم خواهد بود و از تمام کسانی که فعالانه در جواب دادن به سوالات شرکت کنن پیشاپیش ممنونم فقط از «ایرانی تر بودن» و «سبزهیجان زده بی منطق بودن» خودداری کنین و جوابهای تند ندین.
با آنکه وضعیت ایران بزرگترین دغدغه من در چند ماه اخیر بوده ولی به تدریج از موضوعا ت مختلف دیگر هم اینجا خواهم نوشت.
در ضمن من آمریکا زندگی می کنم ولی ایران برای من بهترین جای دنیاست و هر سال چند ماهی اونجا میمونم.
به امید روزهای بهتر برای تمام انسانها
بیان دیدگاه
هنوز دیدگاهی داده نشده است.
هیابانگ 
بیان دیدگاه